Ιστορία «πλεονάζουσα»;
Με
μεγάλη ανησυχία παρακολουθούμε το
τελευταίο διάστημα την επιθετική πολιτική του Υπουργείου Παιδείας στο χώρο της
εκπαίδευσης – καταργήσεις και συγχωνεύσεις σχολείων, πλεονάζοντες
εκπαιδευτικοί, αύξηση ωραρίου – και ιδιαίτερα στις ανθρωπιστικές σπουδές με τη
δημιουργία ενός καθαρά «τεχνητού» προβλήματος: τις παλινωδίες που καταγράφονται
τους τελευταίους μήνες με την ανάθεση του μαθήματος της Ιστορίας σε έναν όλο
και πιο διευρυμένο αριθμό ειδικοτήτων. Είναι μια «εύκολη» λύση που δυστυχώς
βρίσκει υποστηρικτές ανάμεσα στην εκπαιδευτική κοινότητα και συμβάλλει στη
διάσπαση του κλάδου την εποχή που αυτός οφείλει να αντισταθεί σθεναρά για την
προάσπιση της δημόσιας εκπαίδευσης.
Έχοντας
πλήρη επίγνωση των οικονομικών και πολιτικών προβλημάτων που αντανακλώνται στην
εκπαίδευση, υπερασπιζόμαστε το αυτονόητο δικαίωμά μας να διδάσκεται η Ιστορία
από τους φιλολόγους με μόνο κριτήριο το όφελος των μαθητών και με όλο το
σεβασμό προς τις άλλες ειδικότητες.
Επισημαίνουμε, λοιπόν, τα εξής:
· Ο βασικός σκοπός της
διδασκαλίας της Ιστορίας συμπίπτει με το σκοπό της ιστορικής έρευνας, δηλαδή την
εξεύρεση της αλήθειας των ιστορικών γεγονότων. Στη διδασκαλία η Ιστορία
συγκροτείται ως επιστημονικός αφηγηματικός λόγος και παράλληλα αξιοποιεί πηγές
για να εξοικειωθεί ο μαθητής με την τεκμηρίωση. Πλείστοι φιλόλογοι είναι
απόφοιτοι του τμήματος Ιστορίας-Αρχαιολογίας, γεγονός που καθιστά αυτονόητη την
ανάθεση του μαθήματος στους ειδικούς επιστήμονες.
· Τα γραπτά μνημεία, τα
αρχαιολογικά ευρήματα, η προφορική παράδοση αλλά και η εξέλιξη της ελληνικής
γλώσσας μέσα στο χρόνο αποτελούν τις πηγές από τις οποίες προέρχονται οι
γνώσεις μας για το παρελθόν. Είναι προφανές ότι οι φιλόλογοι θέσει γνωρίζουν να
διαχειρίζονται και να προσεγγίζουν επιστημονικά αυτό το υλικό.
· Η γνώση της Ιστορίας αποτελεί
απαραίτητη προϋπόθεση για την κατανόηση και την εμβάθυνση όλων των φιλολογικών
μαθημάτων. Ο φιλόλογος υποχρεούται να αξιοποιεί την Ιστορία σε κάθε του βήμα.
Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία, Νεοελληνική Γλώσσα και Γραμματεία,
Φιλοσοφία, Ιστορία της Τέχνης και ιστορικές επέτειοι δεν είναι δυνατό να
νοηθούν έξω από τα ιστορικά συμφραζόμενα.
· Η γνώση του αντικειμένου και
της διδακτικής της Ιστορίας απαιτείται για το διορισμό φιλολόγων μέσω ΑΣΕΠ.
· Οι παλαιότεροι συνάδελφοι που
διορίστηκαν με την επετηρίδα διδάχθηκαν υποχρεωτικά Ιστορία στα πλαίσια του
πνεύματος της Φιλοσοφικής σχολής που υπηρετούσε δύο σκοπούς, αφενός την
κατάρτιση ικανών στελεχών για τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και αφετέρου την
εξασφάλιση επιστημονικής επάρκειας στους μελλοντικούς ερευνητές.
· Τέλος, η πρώτη ανάθεση της
Ιστορίας σε οποιαδήποτε άλλη ειδικότητα είναι αντιδεοντολογική, διότι δεν
συνοδεύεται από επιστημονική κατάρτιση ή εξειδίκευση. Είναι δε απαράδεκτο το
«αριθμητικό» επιχείρημα της συμπλήρωσης ωραρίου, που οδηγεί μοιραία στην
υποβάθμιση και τελικώς στην απαξίωση της Ιστορίας.
Καλούμε όλους τους συναδέλφους ΠΕ02 να υπερασπιστούν την
Ιστορία και εν τέλει την Παιδεία, η οποία συνιστά τον μοναδικό πυλώνα εξόδου
από τη βαθιά κρίση των ιδεών και των αξιών της εποχής μας. Οι φιλόλογοι
προασπιζόμαστε παραδοσιακά τα κηρύγματα του Ανθρωπισμού, το όραμα του «καθολικού ανθρώπου» της Αναγέννησης, την ολόπλευρη μόρφωση που δεν φοβάται την
ευαισθησία, τη φαντασία, την κριτική σκέψη και που προάγει τον πολιτικό λόγο
νοηματοδοτώντας τις ανθρωπιστικές δράσεις.
Η ιστορική γνώση είναι το όπλο του υπεύθυνου και ενεργού
πολίτη, ενώ η ιστορική άγνοια είναι το όχημα της πολιτικής χειραγώγησης. Η
Ιστορία δεν μεταφράζεται σε πραγματιστικά/αριθμητικά κριτήρια, δεν
προσεγγίζεται τεχνοκρατικά. Καλούμε τους συναδέλφους και των άλλων ειδικοτήτων
να σταθούν στο πλευρό μας και να συμβάλουν στην ανατροφοδότηση του
ανθρωποκεντρικού προσανατολισμού της Παιδείας.
Μέλη του υπό
σύσταση συνδέσμου Φιλολόγων Ν. Χαλκιδικής:
Μαρία Στάθη, απόφοιτος Τμήματος Ιστορίας-Αρχαιολογίας ΑΠΘ
Κατερίνα
Τσέκου, διδάκτωρ Τμήματος Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου
Αγνή Κολιαδήμου, υποψήφια διδάκτωρ Τμήματος
Ιστορίας του ΑΠΘ
